Słownik terminologiczny [a]
Abstrakcja - (łac. abstractio „oderwanie”) – w sztukach plastycznych: dzieło pozbawione wszelkich cech ilustracyjności. Artysta podczas tworzenia abstrakcyjnego dzieła posługuje się linią, formą i barwą jako systemem znaków. Abstrakcjonizm - to jeden z głównych kierunków w malarstwie, rzeźbie i grafice XX wieku, który w przeciwieństwie do dotychczasowej sztuki stawia sobie za cel tworzenie dzieł nie odzwierciedlających natury. Synonimami sztuki abstrakcyjnej są nazwy: sztuka niefiguratywna, nieprzedstawiająca.
Abstrakcja geometryczna ( nieorganiczna)– odmiana sztuki abstrakcyjnej, polegająca na operowaniu ( w rzeźbie, malarstwie i grafice) różnorodnymi kształtami geometrycznymi.
Abstrakcja niegeometryczna ( organiczna) - odmiana sztuki abstrakcyjnej, polegająca na tworzeniu ( w rzeźbie, malarstwie i grafice kompozycji przy pomocy plam i form nieregularnych, przypominających struktury biologiczne.
Action painting - rodzaj malarstwa polegający na spontanicznym działaniu malarza: farba zostaje położona energicznymi uderzeniami pędzla, napryskana, chlapnięta na płótno. Struktura obrazu powstaje w wyniku intuicyjnego procesu malowania, który jest zapisem osobowości twórcy.
Akwaforta - technika graficzna druku wklęsłego, także odbitka uzyskana tą techniką; polega na wytrawianiu kwasem rysunku wyrytego na miedzianej lub cynkowej płycie, pokrytej werniksem . Kwas żłobi metal w miejscach, gdzie igła grawerska zdarła werniks; grubość i głębokość wytrawionej kreski zależy od czasu trawienia. W miejsca wyżłobione wciera się farbę; odbitki wykonuje się na papierze w prasie miedziorytniczej. Technika zaliczana do grafiki warsztatowej.
Akwarela - nazwa techniki malarskiej i jednocześnie nazwa obrazów wykonywanych tą techniką. Technika ta polega na malowaniu rozcieńczonymi w wodzie pigmentami na celulozowym lub bawełnianym papierze, który szybko wchłania wodę. Rozcieńczone pigmenty nie pokrywają całkowicie faktury papieru, lecz pozostawiają ją dobrze widoczną.
Obrazy malowane tą techniką mają zwykle delikatną, zwiewną kolorystykę, przejrzystość. Technikę tę stosuje się do tematów jak pejzaże czy portrety. Jest to dość szybka i tania technika ale bardzo trudna bo nie daje możliwości poprawek. Wymaga dużych umiejętności i doświadczenia.
Akwatinta - odmiana techniki druku wklęsłego zbliżona do akwaforty. Różni się od akwaforty przede wszystkim tym, że trawione są nie linie, lecz płaszczyzny. Niegdyś stosowana jako jedna z metod odtwarzania obrazów i rysunków, dzisiaj wykorzystywana już tylko jako technika artystyczna zaliczana do grafiki warsztatowej.
Wykonanie formy drukowej w tej metodzie polega na pokryciu płyty metalowej sproszkowaną kalafonią , która podgrzana topi się i przylega do płyty. Tak przygotowaną matrycę umieszcza się w chlorku żelaza, a miejsca, które nie maja być poddane trawieniu zostają zabezpieczone lakierem. Gradację tonów uzyskuje się poprzez różnicowanie czasów trawienia. Po zakończonym procesie trawienia matryca zostaje oczyszczona, tym samym przygotowana do nałożenia farby i wykonania odbitek.
Alla prima – malowanie „ szybko”, technika nakładania farby na obraz w sposób bezpośredni, bez wcześniejszych szkiców i podmalowywania
Antysztuka – termin stosowany dla określenia zjawisk i postaw w sztuce współczesnej, podważających klasyczną koncepcję dzieła sztuki. Poczatki koncepcji antysztuki tkwią w ruchu dadaistów, którzy chcieli zatrzeć granice między praktycznym życiem a sztucznym pięknem sztuki. Na grunt artystyczny wprowadzili nowe formy ekspresji; protest, szok, absurd.
Art. brut - „Sztuka surowa" sztuka dzika, nieokrzesana, tworzona przez ludzi spoza grona zawodowych artystów ( dzieci, chorych psychicznie, ludzi wykluczonych). Cechuje ją szczerość, prymitywizm, surowość, dzikość i nieposkromiona ekspresja.
Asamblaż – forma artystyczna, trójwymiarowa odmiana kolażu, tworzenie trójwymiarowych kompozycji z przedmiotów gotowych ( codziennego użytku, bezużytecznych fragmentów, form naturalnych, wszelkich możliwych obiektów. ) z fr. assemblage - gromadzenie
